← Bhí sé ag coimeád leo i gcónaí; faoi mar a bhídís ar an ardán, bhíodh an Fairceallach san ísleán, agus nuair a bhídís san ísleán bhíodh an Fairceallach san ardán. 🔊✎
← Nuair a chasadar abhaile tráthnóna bhí sé sa tsiúl céanna i gcónaí agus é á leanúint. 🔊✎
← Nuair a ghabhadh an fear críonna isteach deireadh sé "Is trua nach liom tú." 🔊✎
← Nuair a ghabhadh an fear óg thairistí: "Is trua nach liom tú!" 🔊
← Nuair a tháinig Fionn agus na Fianna isteach níor chorraigh éinne acu agus níor thógadar a gceann. 🔊✎
← Nuair a bhí sé sin déanta ag an bhFairceallach ghabh sé amach go dtí an doras ag caint leis an mbean óg. 🔊✎
← Nuair a bhí a raibh ar na boird ite agus ólta acu, tháinig siad anuas agus shíneadar san áit chéanna ar imeall na tine le hais an tseanduine. 🔊✎
← D'fhiafraigh sé de: "cé hí an bhean óg, í siúd a bhí ag an ndoras nuair a ghabhamar isteach go ndeireadh an duine críonna léi: "is trua nach liom tú", agus gurb é an freagra a thugadh sí air ná `nuair a bhíos agat níor choimeád tú mé?' 🔊
← "Sin í an óige", arsa an Fairceallach, "agus d'inis sí an ceart duit, mar nuair a bhí sí agat," a dúirt sé, "lig tú uait í agus tá tú críonna, caite, claoite anois." 🔊✎
← "Inis dom anois", arsa Fionn, "cé hé an seanduine liath a bhí sa chúinne nuair a dúirt tú leis smacht a chur ar na sé ghadhar, gur fhéach sé lena dá súil orthu agus gur mharaigh sé iad?" 🔊✎